Projekty infrastrukturalne państw regionu Morza Bałtyckiego i Grupy Wyszehradzkiej

Postępująca globalizacja oraz dynamicznie rozwijająca się współpraca międzykontynentalna sprawiają, że coraz ważniejszą rolę odgrywają porty morskie oraz infrastruktura łącząca je wewnątrz lądowym systemem dróg i kolei. Potencjał związany z wymianą towarów, a co za tym idzie – koniecznością tworzenia spójnej i uzupełniającej się sieci transportowej dostrzegły państwa Europy Środkowo-Wschodniej, które w ramach współpracy w formule „16+1” w coraz większym stopniu angażują się w handel z Chinami. Jedną z kluczowych ról w całym procesie odgrywają kraje bałtyckie, posiadające dostęp do morza oraz kraje Grupy Wyszehradzkiej łączące Europę Zachodnią z Rosją i dalej z Azją. Dokonując analizy europejskich państw zaangażowanych we współpracę gospodarczą z Chinami, należy podkreślić istotne różnice geograficzne, które determinują strategię rozwoju infrastruktury transportowej danego regionu. Dostęp do morza, własna sieć śródlądowych dróg wodnych oraz ukształtowanie terenu to jedne z wielu czynników (pomijając te historyczne i ekonomiczne), od których zależy udział poszczególnych gałęzi transportu w przewozie towarów i osób. Kreowanie oraz prowadzenie wspólnej polityki transportowej uwzględniającej różnice infrastrukturalne występujące na terytoriach poszczególnych państw jest kluczowe dla rozwoju wymiany międzynarodowej oraz umacniania pozycji całego regionu.