Estonia

Gospodarka

Kraj przemysłowo-rolniczy; do 1991 wchodził w skład nadbałtyckiego regionu ekonomicznego ZSRR; silnie uzależniony od importu surowców i paliw; reforma systemu gospodarczego zapoczątkowana przed uzyskaniem niepodległości; Estonia jako pierwsze z państw powstałych po rozpadzie ZSRR opuściła 1992 strefę rublową; eksport do strefy rublowej zmniejszył się do 25%; 1997 działało ponad 70 tys. firm, z czego ok. 6 tys. z kapitałem zagranicznym. Struktura wytwarzania PKB (w % — 2007): rolnictwo 2,9, przemysł (i budownictwo) 28,9, usługi 68,2; jeden z najszybciej rozwijających się krajów Europy; wzrost PKB 7,3% (2007); zbudowano nowoczesny system bankowy, zliberalizowano przepisy handlowe, podatkowe i celne; 1996 wpływy z prywatyzacji wyniosły 210 mln dolarów USA; 1998 łączna wartość inwestycji zagranicznych (głównie z Finlandii) osiągnęła ponad 350 mln dolarów USA. Inflacja spadła z ponad 1000% (1992) do 6,3% (2007); PKB na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej 21,8 tys. dolarów USA (2007).

Przemysł

Najważniejsze surowce miner.: łupki bitumiczne, torf, fosforyty; produkcja energii elektrycznej 10,3 mld kW · h (2004), największe elektrownie (opalane łupkami): Nadbałtycka 1620 MW i Estońska 1600 MW; przemysł elektrotechniczny, precyzyjny, chem. (nawozy azotowe i fosforowe), włók. (bawełniany), spoż. (rybny, mleczarski, mięsny); rzemiosło artyst. (m.in. wyroby ze skóry i metalu); gł. ośr. przem.: Tallinn, Tartu, Narwa, Kohtla-Järve, Rakvere, Parnawa.

Rolnictwo

Użytki rolne zajmują 33% pow.; uprawa roślin pastewnych (gł. wieloletnie trawy) ukierunkowana na zapewnienie bazy paszowej dla zwierząt hod., ponadto zbóż (jęczmień, owies, pszenica), ziemniaków, lnu, w strefach podmiejskich — warzyw; intensywna hodowla bydła mleczno-mięsnego, trzody chlewnej typu mięsnego, owiec, kóz, drobiu; rybołówstwo mor.; gł. porty rybackie: Tallinn, Parnawa, Haapsalu i Kuressaare.

Turystyka

Znane uzdrowiska: Parnawa, Haapsalu, Narwa-Jöesum, Kuressaare. W 2001 Estonię odwiedziło 1,23 mln turystów zagr. (gł. z Finlandii, Łotwy, Szwecji, Litwy i Niemiec); wpływy z turystyki osiągają 674 mln dol. USA (2003).

Transport i łączność

Dobrze rozwinięta sieć dróg samoch., dł. 56,8 tys. km (w tym 23% o twardej nawierzchni); dł. linii kol. 958 km (2005); żegluga śródlądowa (500 km dróg wodnych); gazociągi: Tallinn–Kohtla–Järve do Petersburga i z Daszawy (Ukraina) do Tartu (w budowie odcinek do Rakvere); największy port mor. — Tallinn; połączenia lotn. z Moskwą, Petersburgiem i Rygą; dzięki inwestycjom zagr. dobrze rozwinięta sieć telefoniczna; w użyciu 1,4 mln telefonów komórkowych (2004).

Handel zagraniczny

Bilans handl. ujemny; 2005 wartość eksportu wyniosła 7,4 mld dol. USA, importu 9,2 mld dol. USA; gł. artykuły eksportu: maszyny i urządzenia, żywność (m.in. ryby mrożone), produkty zwierzęce, tekstylia, wyroby drzewno-papiernicze, chemikalia; importuje się maszyny i środki transportu, surowce miner., metale i chemikalia; gł. partnerzy handl.: Finlandia, Szwecja, Niemcy, Rosja, Łotwa.

Struktura resortowa

Ministerstwem odpowiedzialnym za:

• Gospodarkę morską (transport, porty, przemysł stoczniowy) jest

Ministerstwo Spraw Gospodarczych i Komunikacji: gospodarka morska (transport morski, porty, przemysł stoczniowy)

Minister gospodarki i infrastruktury, pani Kadri Simson

• Rybołówstwo:

Ministerstwo Spraw Wiejskich koordynuje następujące działania: zarządzanie działalnością połowową, zarządzanie akwakulturą, produkcją, przetwórstwem i wprowadzaniem do obrotu ryb i produktów rybnych, jak również zagadnieniami związanymi z regulacją rynku oraz Europejskim Funduszem Morskim i Rybackim (EFMR). Jedną z głównych funkcji Departamentu Gospodarki Rybnej Ministerstwa Spraw Wiejskich jest wdrażanie polityki strukturalnej w zakresie rybołówstwa i przemysłu przetwórstwa rybnego.

Ministrem spraw wiejskich jest pan Tarmo Tamm

Ministerstwo Środowiska: Departament Zasobów Rybołówstwa Ministerstwa Środowiska zarządza i koordynuje badania, ocenę, eksploatację, reprodukcję i ochronę zasobów rybnych.

Ministrem Środowiska jest Pan Marko Pomerants

• Edukację morską i wyższe szkoły morskie

Minister Edukacji i Badań Naukowych pani Mailis Reps

 

Charakterystyka gospodarki morskiej (główne porty morskie i rzeczne, stocznie)

Sektor morski odgrywa stosunkowo dużą rolę, ponieważ dwie trzecie eksportu i importu Estonii, a większość tranzytu odbywa się przez porty. Obecnie w Estonii istnieje 27 portów towarowych. Najważniejsze z nich to Muuga i Paldiski South Harbours, które należą do AS Tallinna Sadam, oraz północne porty Sillamäe, Kunda, Pärnu i Paldiski, które są własnością prywatną. Jeśli chodzi o ruch pasażerski, największym portem jest port w Tallinie.

Jeśli chodzi o śródlądowe drogi wodne i porty rzeczne, to Estonia nie posiada śródlądowych dróg wodnych w rozumieniu prawodawstwa UE.

Przegląd najważniejszych portów znajduje się na stronie internetowej Estońskiego Stowarzyszenia Portów http://www.estonianports.com/.

 

Wymiana handlowa z Polską

W 2016 roku eksport produktów rybołówstwa do Polski osiągnął poziom 620 ton (wartość 2,2 mln €), co stanowiło 0,7% całkowitego eksportu produktów rybołówstwa. Najważniejszą pozycją eksportową były mrożone paluszki rybne i burgery.

W 2016 roku z Polski sprowadzono 593 tony produktów rybnych (o wartości 1,5 mln €), a najważniejszym artykułem były filety rybne z tilapii i pangi, których pochodzenie nie było polskie. Jeśli chodzi o polskie produkty, w 2016 roku importowano ich 327 ton (wartość 0,9 mln €), a najważniejszymi produktami były mrożony łosoś, leszcz i inne gatunki słodkowodne.